Hayvan bakım evleri Hakkında Detaylar

Hayvan bakımevi, devlet ya da özel kuruluşlar tarafından işletilen, genellikle sokakta yetişmiş, kayıp olmuş ya da sahipleri tarafından dışlanmış hayvanlara sığınacak geçici bir yer sağlamak için, genellikle hayvan hakları savunucularının ve hayvan severlerin desteğiyle kurulan yerlerdir. Çoğunlukla kedi ve köpeklere ev sahipliği yaparlar.

 

Günümüzde hayvan bakımevlerinin asıl amacı, hayvanlar asıl sahipleri tarafından alınana, yeni bir eve kavuşana ya da başka bir organizasyona gönderilene kadar onlara güvenli ve sevgi dolu bir ortam sunmak ve gerekli tedavilerini gerçekleştirmektir.

Hayvan bakımevlerinin kaynakları devlet ve vatandaş bağışlarıyla sağlanabilmektedir. Günümüz itibarıyla Türkiye'deki hayvan bakımevleri ve barınakları ilgisizlik ve dolayısıyla kaynak yetersizliği sebebiyle kötü koşullar altında çalışmak zorunda kalmaktadırlar." (Vikipedi)

Son günlerde takip ettiğim sayfalarda bugüne kadar gündeme gelmediği ve birkaç kez ziyarete gittigimde pandemi sebebi ile içeri kabul edilmediğim hayvan barınakları hakkında olumsuz hiçbir fikrim yoktu. Bana göre devlet tarafından açılmış ve hayvanları seven insanlar tarafından bakım verilen, hayvanların sokakta zor koşullarda yaşaması yerine korunaklı ve hayvanların yaşam haklarının korunduğu güvenli ve sevgi dolu yerlerdi hayal ettiğim.

Sosyal medyada bu konuda gönül vermiş hayvanseverlerin sayfalarında yer verdiklerine hayran kalmamak, yaşadıkları sevinci hayvanların şirinligi ve dostluğu ile ortaya çıkan pozitif enerjiyi hissetmemek pek mümkün değil.

Çocukluğumdan itibaren evimizde köpek hariç kuş, kedi, tavşan, güvercin, balık gibi farklı evcillerimiz oldu. Fakat benim kalbimde her zaman bir at ve bir köpek vardı. Henüz bir atım yok ama hayatı ve evimizi paylaştığımız bir köpeğimiz var. İsmi Goji... Goji bizim ikinci köpeğimiz, ilki Badem idi. Badem dünya tatlısı, şirin mi şirin, sevgi dolu, enerjik bir yapıya sahipti. Badem sayesinde evimizdeki enerji artmış ve sosyal çevremiz oldukça genişlemisti. Badem bana parka gitmeyi, insanlarla iletişim kurmayı, çimlerde oturmayı, biz olmayı, korumayı, duyguları ifade etmeyi, sevgiyi yaşayabilmeyi, isteklerini dile getirmeyi, hayır diyebilmeyi...her şeyden önemlisi bir canlıyı kusurlarıyla sevebilmeyi öğretmişti. Cinsi gereği enerjisini atabilmesi için mutlaka bahçeli bir eve ihtiyaç duyduğundan daha mutlu olacağı bir yuvaya sahiplendirmek zorunda kaldık. Bizim için ayrılmak oldukça üzücüydü. Sonra evde yaşamaya uygun başka bir köpek aramaya başladım. Fakat bulamamıştım. Bahçeli bir evim olana kadar köpek almamaya karar verdiğim bir gün kuaförde Goji ile tanıştık. Goji hemen yanıma gelmiş ve kendisini sevdirmisti. Goji yi çok sevdiğine inandığım sevgili annesi Goji nin belki eğer isterse bizimle kalabileceğini teklif etti. Çok şaşırmıştım ve o gün Goji benimle eve geldi. Deneme süresi koymuştuk Goji isterse bizimle isterse diğer ailesi ile kalabilcekti. Kızımın o süreçte evde olması ve Goji ile kurduğu yakın temas Goji nin kısa sürede bize alışmasına sebep oldu. Şimdi Goji bizimle ve her ne zaman ihtiyaç duyarsak ya da özlem gidermek için eski ailesi ile... Goji hayatımıza girdikten sonra bana yük olan, hayatımı zorlaştıran gereksiz düşünce kalıplarımı fark ettim. İçe aldığımız fakat aslında kendimizi nasıl da mahrum bıraktığımız güzel duyguları yaşamayı kendime izin vermediğimi...

Kendini seven her insanın hayvanları, doğayı, diğerlerinin yaşam hakkını, diğerlerine duyduğu saygı ve sevgi ile kendini iyileştirdiğini, bir bütünün parçası olabilmeyi başardığımızda insan olabilmenin sevincini ve gerçek sevgiyi hissederek yaşayabileceğimize bütün kalbimle inanıyorum.

Bu dünya bize ait olabilir mi? Diğerlerini yok etme, haklarına saygı göstermeme, birlikte yaşamayı öğrenmek yerine hak etmedikleri muameleyi gösterme hakkını biz nereden alabiyor ve bunun vicdani sorumlulugunu taşımayı nasıl göze alabiliyoruz?

Fark edebilmek, belki sahiplenebilmek, belki destekleyebilmek ve belki de ziyaretler ile hem kendimize hem de onlara fayda sağlayabilmek ümidi ile..Gürcan Giray