Derler ki Hakkında Detaylar

Derler ki Kedin mi ölmüş..O yüzden mi bu kadar perişan yani. Alır yenisini, bu kadar üzülmek nedir ya... Alt tarafı hayvan

 

Hayvanı mı ölmüş?...O yüzden mi bu kadar perişan yani.?... Alır yenisini, bu kadar üzülmek nedir ya... Alt tarafı hayvan.!.. İşte aynen böyle derler… Şaşarlar, garipserler... Neler yaşandığını, gecesini, gündüzünü, mamasını, kakasını, aşısını bilmeyenler böyle derler… Zamanla nasıl "evlat" olduğunu bilmeyenler, böyle derler… "Ben olmasam ona ne olur" korkusuyla, ondan önce ölmemeyi dilemenin, ne demek olduğunu bilmeyenler, böyle derler…

Sen hayvanları seven birisindir… Sonra evine alırsın içlerinden birini. Her an görebilecek kadar yakınına… Beraber uyumalar, oyunlar, gülmeler, sevmeler, kaygılar…Neyi sever, neye kızar ezberleri ile o sana alışır, sen ona. Gel zaman, git zaman, evlatlaşmaya başlar. Yüreğinde kocaman olur. Senden olur... Canından bir parça gibi…

Ve bu durum, seni değiştirmeye başlar. Sokakta yürürken, aç susuz, kimsesiz dilsizleri daha çok görmeye başlarsın. Merhamet duygunun, tüm benliğini sarmasına engel olamazsın. Vicdanın büyür… Ardından, sokaktakiler için de hesaplar yapmaya başlarsın. Mamalar, sular, göz kremleri, küçük kulübeler… Hastasını, sakatını doktora taşımalar. Yağmurda, karda iç çekmeler. Onlara ters bakana bile sövmeler. Hızla giden arabaları, durdurma istekleri.

Onlarla uğraştıkça, ne kadar çileli bir hayatları olduğuna, şahit olursun sonra. Hepsine yetmek, hepsine yetişmek istersin… Dayanamazsın, kıyamazsın…"Birgün çok param olursa var ya" sözüyle başlayan dualar edersin, onlara dair…

İşte bunların tümüne, o evine aldığın can sebep olur. Hani canından bir parça olan can var ya, işte o… Evine, hayatına girdiği günden bu yana, değişen herşeye o sebep olmuştur. Onunla başlamıştır ne varsa. Onun sayesinde doymuştur, onlarca aç, onlarca kimsesiz, onlarca çaresiz, dilsiz… Yüreğini yara yara ortaya çıkan vicdanın onun eseridir… O senin kahramanındır…

Ve günün birinde, göçüp gider bu dünyadan. Ciğerini yaka yaka gider işte…O'nun yokluğunun, senin kalbinde oluşturduğu o devasa boşluğu, ardında bırakarak sessizce gider…

Sonra derler ki; hayvanı mı ölmüş?...

Ve sen tüm bunları anlatamayacağını bildiğin için, derin bir nefes alarak küçücük bir cevap verirsin…

"O benim evladımdı…"

Hadi… Şimdi alın evlatlarınızı kucağınıza da , birer öpücük kondurun burunlarına...