Kara kedi hikayesi Hakkında Detaylar

Antalyadan bir Kara kedi hikayesi Hayvanlardan öğrenecek çok şey olduğunu zaten biliyordum ,şimdi siz de Bu çok güzel hikayemi Okyunca hak vereceksiniz

 

Evimizin bir bölümü cadde üzerine, bir bölümü de ara sokağa bakar. Bu ara sokak pek şenliklidir. Kedileri de pek fazladır. On metre ötemizdeki kasap amcanın kedileri şımartmasından mıdır bilinmez; bizim mahalleye kedi cenneti diyebiliriz. 

 

Antalya halkı kedi sevme ve besleme konusunda gözümde çoktan alabileceği en yüksek puanı almıştır.

Geçen günlerin birinde apartmanın girişinde bir kedi inlemesi duyduk. 

Acı çeker gibi bir iniltiydi bu. Aşağı inip baktığımızda bir kara kedinin doğum yaptığını gördük. bizim kara kedi kendine güvenilir bir yer olarak bizim apartmanın girişinde kuytu bir bölge seçmiş ve biz inip bakana kadar, dört tane yavruyu çatır çatır dünyaya getirmiş. Bu dört yavrunun ikisi kara ikisi de siyah ve tekir karışımıydı. 

 

Zannımca, kediler aşk bebeği falan değil  çünkü tekir olabileceğinden şüphe ettiğim baba ortalarda yoktu.Fedakar kara kedi, eni konu bizim apartmanda yavrularını beslemeye başladı. Kendine yuva olarak su borularının içini seçmiş, zavallıcık bu sıcakta serin yer olarak su borularını tercih etmiş.

Nasıl fedakar bir anne, anlatamam size. Yavrularının her birini özenle emziriyor, onları üşenmeden yalıyor, yalıyor pırıl pırıl yapıyor, ben ki titiz anneyimdir; vallahi onu görünce kendimden utandım..

Neyse biz mahalle halkı olarak bunları beslemeye başladık. Anne kediye mama, su falan verdik. Anne kedi beslendi, bebeler beslendi filan derken geçen akşam bir kedi ağlama sesi duyduk, abartısız sabaha kadar. Sabah baktık ki, yavrulardan biri yok. Ya biri bakmak için aldı, ya da kayboldu. 

 

Dün akşam da sabaha karşı yine ağlama sesi duyduk; ama ne ağlama ..

Acı çeker gibi, doğum sancısı çeker gibi. Meğerse bizim kara kızın bir yavrusunu gece vakti araba ezmiş. Ölmüş yavrucuk; kedicik bu yüzden ağlıyormuş. 

Bizimkinin şimdi iki yavrusu kaldı; onlara gözü gibi bakıyor, kollarıyla sararak emziriyor. 

Loğusa kedi fotoğrafı çekmek ne kadar zormuş; elimde makine veya cep telefonuyla yanına gidince hırlıyor; bana kara tüylerinin içinesaklanmış fosforlu sarı gözleriyle , Bana bak şimdi saçını başını yolarım senin; defol git burdan " der gibi bakıyor. Bu gün zorla yukarıdaki  fotoğrafı çektim. 

 

Yine hırladı: neredeyse özür dileyecektim kendisinden ..

 

Şimdi apartman sakinleri olarak kalan yavrularla anneyi besliyoruz. Ama temizliği çok zor tabii. Sokağa atmaya da kıyamıyoruz. 

 

Annelik ne tuhaf bir duygu, kedi de olsan insan da olsan fark etmiyor...

 

Bu arada, Antalya kedilerinin gerçekten şanslı olduklarına ben de inanıyorum...